Kiyef 
Dâlâs 
Moskow 
Sufiye 
Âstâne 
Berlin 
Došanbe 
Âdelâyd 
Halifaks 
Tâ Nowruz
ورزش بانوان در ايران شرايط كاملاً ويژه يي دارد: شرايطي كه شايد هيچ كشور مسلمان ديگري هم با آن درگير نباشد. در سال هاي ابتدايي بعد از پيروزي انقلاب اسلامي حضور ورزشكاران زن در مسابقات برون مرزي به رشته تيراندازي يا شطرنج محدود مي شد اما امروز با گذشت سه دهه شرايط كاملاً متفاوت است و به جز چند رشته معدود كه استثنا هستند، مي توان گفت در اكثر رشته ها زنان ايران حداقل يك بار در ميادين بين المللي حاضر شده اند. مساله طراحي لباس هاي ويژه كه به رغم دارا بودن خصوصيات يك پوشش اسلامي، يك لباس ورزشي به شمار بيايد، اوايل مساله يي دور از ذهن به نظر مي رسيد اما مدتي است شكلي جدي به خود گرفته و راه را براي حضور زنان ورزشكار ايران باز كرده است. با اين حال زنان ورزشكار ايران تا درخشش در دنياي ورزش راه طولاني پيش رو دارند و آمار نتايج شان نشان مي دهد هنوز در ابتداي راه هستند. اين در صورتي است كه كج خلقي ها براي اعزام دختران ورزشكار به مسابقات برون مرزي همچنان ادامه دارد.
تيمي
در ورزش هاي تيمي زنان ايران چندان شناخته شده نيستند و اگرچه در پنج رشته اصلي تيمي حالاحداقل تجربه يك مسابقه برون مرزي را در كارنامه خود دارند اما همه چيز تازه شروع شده و به نظر مي رسد دعوت هاي مختلفي كه از تيم هاي دختران ايران براي حضور در مسابقات بين المللي مي شود، بيشتر به دليل جذابيت حضور تيمي با پوشش متفاوت است. دختران ايراني فعال در رشته هاي تيمي، تجربه حضور در مسابقات برون مرزي را با فوتبال و فوتسال شروع كردند و سال 84 بدون هيچ سروصداي خبري در مسابقات غرب آسيا در اردن شركت كردند. كمي بعد و در شرايطي كه آنها بيش از حد انتظار ظاهر شدند و مقام دوم را در هر دو رشته به دست آوردند، عكس هايي از بازي هاي تيم فوتبال ايران انتشار يافت تا همه لباس هاي ويژه يي را كه مدت ها از آن صحبت مي شد، ببينند. شلوارهاي روي ساق پا، پيراهن هاي آستين بلند و مقنعه، ظاهري متفاوت از بازيكنان ديگر تيم ها براي بانوان ايراني ساخته بود اما آنها با همين لباس خود را براي مسابقات مهم تر آماده مي كردند. بالاخره با كسب موافقت كنفدراسيون فوتبال آسيا، فعاليت دختران فوتباليست ايراني حالتي رسمي به خود گرفت و بعد از چند مسابقه دوستانه و حضوري دوباره در مسابقات غرب آسيا و كسب يك نايب قهرماني ديگر فوتباليست ها در مهم ترين رقابت شان حاضر شدند و توانستند در جريان رقابت هاي مقدماتي جام ملت هاي آسيا بعد از شكست 3 بر يك در خانه هند، در تهران 4 بر يك اين تيم را شكست دهند تا در مجموع با پيروزي 5 بر4 راهي مرحله بعد شوند. اين بهترين شرايطي است كه تيم فوتبال دختران تاكنون تجربه كرده است. البته در فوتسال با آنكه قدمت بيشتري از فوتبال دارد، دختران ايران هنوز عنوان خاصي به دست نياورده اند و در بازي هاي داخل سالن ماكائو هم بسيار ضعيف ظاهر شدند. البته آنها يك قهرماني در تورنمنت بين المللي اردن در كارنامه دارند كه فروردين ماه سال 86 بعد از شش پيروزي پياپي به دست آمد. با اين حال سطح آن مسابقات اجازه نمي دهد اين قهرماني را در ويترين افتخارات ورزش بانوان ايران قرار دهيم.
انتظار 32 ساله واليباليست ها هم شهريورماه امسال سرآمد و آنها بعد از تاييد لباس هايشان توسط كنفدراسيون واليبال آسيا 14 تا 22 شهريور در مسابقات قهرماني آسيا حاضر شدند. واليبال زنان ايران كه بهترين نتيجه را با كسب عنوان سومي در رقابت هاي 1966 بانكوك به دست آورده، طبيعي بود كه بعد از سال ها دوري عملكرد چشمگيري نخواهد داشت و با ايستادن روي پله دوازدهم بين 13 تيم شركت كننده، اولين حضورش بعد از پيروزي انقلاب را به پايان رساند.
در ساير رشته هاي تيمي زنان ايران اعزامي به مسابقات برون مرزي نداشته اند و به نظر مي رسد بيش از مشكل پوشش و كسب موافقت مراجع داخلي و خارجي، از تازه كاري و غيرحرفه يي بودن رنج مي برند. به هرحال در هاكي، راگبي، بيسبال، كريكت، سافت بال و واترپلو هنوز تيمي از دختران ايران در مسابقات برون مرزي شركت داده نشده است. البته در اين ميان واترپلو شرايط كاملاً متفاوتي دارد و شانسي هم براي اعزام خارجي ندارد.
رشته هاي پايه
شنا، ژيمناستيك و دووميداني را رشته هاي پايه مي نامند اما به جز دووميداني كه چند صباحي است شاهد حضور دختران ايران است، دو رشته ديگر نقشي در اين ميان ندارند. ناگفته پيداست كه شنا، شيرجه، سينكرونايز و همين طور ژيمناستيك با شرايط ويژه يي كه دارند هيچ گاه شانسي براي حضور در ميادين بين المللي ندارند و تمام تلاش شان به حضور در بازي هاي كشورهاي اسلامي كه هر چهار سال يك بار در ايران برگزار مي شود، محدود شده است. البته در مورد ژيمناستيك گفته مي شد قرار است در تورنمنت هاي دوجانبه با كشورهاي عربي شركت كنند كه اين اتفاق رخ نداد و كار به جايي رسيد كه رئيس فدراسيون ژيمناستيك گفت براي روحيه دادن به ژيمناست هاي دختر آنها را همراه با تيم پسران به مسابقات برون مرزي مي فرستند تا حداقل از نزديك شاهد رقابت هاي سطح اول اين رشته باشند. اما در دووميداني شرايط كاملاً متفاوت است. حضور زنان ايراني از بازي هاي آسيايي 2002 بوسان كره جنوبي شروع شد و پريسا بهزادي با مقنعه، شلوار و كاور بلند در ماده پرتاب وزنه شركت كرد. اگرچه او مقامي به دست نياورد اما پوشش او مسوولان را راضي كرد تا با طراحي لباس اجازه شركت در مواد ديگر را هم به دختران بدهند اما بعد از ادغام انجمن هاي ورزشي بانوان در فدراسيون ها بود كه اين حركت شكل جدي تري به خود گرفت تا جايي كه در بازي هاي آسيايي 2006 دوحه سه ورزشكار دختر براي ايران دويدند. اما اوج درخشش دختران دونده ايران در مسابقات قهرماني آسيا در شهر امان رخ داد: جايي كه ليلاابراهيمي ركورددار دوهاي استقامت دختران ايران، در دوي سه هزار متر با مانع برنز گرفت تا اولين مدال دووميداني زنان ايران بعد از پيروزي انقلاب را به نامش ثبت كند. اگرچه در مورد اين عنوان گفته مي شد او بين چهار نفر سوم شده اما شرايط ويژه ابراهيمي در آن مسابقه و تلاشي كه مي كرد تا با شلوار بلندش از چاله هاي آب بگذرد، تعداد اندك شركت كنندگان را بي اهميت جلوه مي داد. به هر حال نام او به عنوان نفر سوم آسيا ثبت شد تا با گذشت بيش از 34 سال از آخرين مدال آسيايي زنان ايران كه اتفاقاً آن هم برنز بود و در ماده پرش ارتفاع به دست آمده بود، اين مدال تكرار شود.
رزمي
از ابتداي شروع بحث اعزام تيم هاي ورزشي دختران به مسابقات برون مرزي اين طور به نظر مي رسيد كه ورزش هاي رزمي از اقبال بلندتري برخوردارند و با لباس هاي پوشيده يي كه دارند مشكل دختران ايراني با يك مقنعه حل مي شود اما مساله به اين سادگي نبود و به غير از تكواندو كه از ابتدا توانستند موافقت مسوولان تكواندو آسيا و جهان را براي حضور دختران تكواندوكار با حجاب اسلامي كسب كنند، باقي رشته ها چندان خوش شانس نبودند تا جايي كه ووشو با رايزني هاي مختلف و سعي و تلاش فراوان توانست اين مانع را از پيش رو بردارد و كاراته هم همچنان ناكام مانده و مجبور است به رقابت هاي غيررسمي بين المللي دل خوش كند.
اما در اين ميان تكواندو زودتر از بقيه شروع به تجربه اندوزي كرد تا جايي كه حالابه عنوان پرافتخارترين رشته دختران ايران بعد از انقلاب شناخته مي شود. دختران تكواندوكار كه سال 81 و در مسابقات اوپن كره جنوبي اولين ميدان بين المللي خود را تجربه كردند، در شرايطي كه كسي روي مدال آوري دختران ايران حساب نمي كرد، در بازي هاي آسيايي بوسان اولين مدال شان را هم به دست آوردند. پروانه محمدتقي پور تهران كه چندي بعد به عنوان مربي ملي پوشان مشغول به كار شد، در آن مسابقات يك برنز گرفت تا نوار برنزي تكواندوكاران زن ايراني شروع شود. اگرچه آنها حتي حضور در مسابقات جهاني را هم تجربه كردند اما افتخارآفريني هايشان فعلاً به آسيا محدود شده است.
تيمي
در ورزش هاي تيمي زنان ايران چندان شناخته شده نيستند و اگرچه در پنج رشته اصلي تيمي حالاحداقل تجربه يك مسابقه برون مرزي را در كارنامه خود دارند اما همه چيز تازه شروع شده و به نظر مي رسد دعوت هاي مختلفي كه از تيم هاي دختران ايران براي حضور در مسابقات بين المللي مي شود، بيشتر به دليل جذابيت حضور تيمي با پوشش متفاوت است. دختران ايراني فعال در رشته هاي تيمي، تجربه حضور در مسابقات برون مرزي را با فوتبال و فوتسال شروع كردند و سال 84 بدون هيچ سروصداي خبري در مسابقات غرب آسيا در اردن شركت كردند. كمي بعد و در شرايطي كه آنها بيش از حد انتظار ظاهر شدند و مقام دوم را در هر دو رشته به دست آوردند، عكس هايي از بازي هاي تيم فوتبال ايران انتشار يافت تا همه لباس هاي ويژه يي را كه مدت ها از آن صحبت مي شد، ببينند. شلوارهاي روي ساق پا، پيراهن هاي آستين بلند و مقنعه، ظاهري متفاوت از بازيكنان ديگر تيم ها براي بانوان ايراني ساخته بود اما آنها با همين لباس خود را براي مسابقات مهم تر آماده مي كردند. بالاخره با كسب موافقت كنفدراسيون فوتبال آسيا، فعاليت دختران فوتباليست ايراني حالتي رسمي به خود گرفت و بعد از چند مسابقه دوستانه و حضوري دوباره در مسابقات غرب آسيا و كسب يك نايب قهرماني ديگر فوتباليست ها در مهم ترين رقابت شان حاضر شدند و توانستند در جريان رقابت هاي مقدماتي جام ملت هاي آسيا بعد از شكست 3 بر يك در خانه هند، در تهران 4 بر يك اين تيم را شكست دهند تا در مجموع با پيروزي 5 بر4 راهي مرحله بعد شوند. اين بهترين شرايطي است كه تيم فوتبال دختران تاكنون تجربه كرده است. البته در فوتسال با آنكه قدمت بيشتري از فوتبال دارد، دختران ايران هنوز عنوان خاصي به دست نياورده اند و در بازي هاي داخل سالن ماكائو هم بسيار ضعيف ظاهر شدند. البته آنها يك قهرماني در تورنمنت بين المللي اردن در كارنامه دارند كه فروردين ماه سال 86 بعد از شش پيروزي پياپي به دست آمد. با اين حال سطح آن مسابقات اجازه نمي دهد اين قهرماني را در ويترين افتخارات ورزش بانوان ايران قرار دهيم.
انتظار 32 ساله واليباليست ها هم شهريورماه امسال سرآمد و آنها بعد از تاييد لباس هايشان توسط كنفدراسيون واليبال آسيا 14 تا 22 شهريور در مسابقات قهرماني آسيا حاضر شدند. واليبال زنان ايران كه بهترين نتيجه را با كسب عنوان سومي در رقابت هاي 1966 بانكوك به دست آورده، طبيعي بود كه بعد از سال ها دوري عملكرد چشمگيري نخواهد داشت و با ايستادن روي پله دوازدهم بين 13 تيم شركت كننده، اولين حضورش بعد از پيروزي انقلاب را به پايان رساند.
در ساير رشته هاي تيمي زنان ايران اعزامي به مسابقات برون مرزي نداشته اند و به نظر مي رسد بيش از مشكل پوشش و كسب موافقت مراجع داخلي و خارجي، از تازه كاري و غيرحرفه يي بودن رنج مي برند. به هرحال در هاكي، راگبي، بيسبال، كريكت، سافت بال و واترپلو هنوز تيمي از دختران ايران در مسابقات برون مرزي شركت داده نشده است. البته در اين ميان واترپلو شرايط كاملاً متفاوتي دارد و شانسي هم براي اعزام خارجي ندارد.
رشته هاي پايه
شنا، ژيمناستيك و دووميداني را رشته هاي پايه مي نامند اما به جز دووميداني كه چند صباحي است شاهد حضور دختران ايران است، دو رشته ديگر نقشي در اين ميان ندارند. ناگفته پيداست كه شنا، شيرجه، سينكرونايز و همين طور ژيمناستيك با شرايط ويژه يي كه دارند هيچ گاه شانسي براي حضور در ميادين بين المللي ندارند و تمام تلاش شان به حضور در بازي هاي كشورهاي اسلامي كه هر چهار سال يك بار در ايران برگزار مي شود، محدود شده است. البته در مورد ژيمناستيك گفته مي شد قرار است در تورنمنت هاي دوجانبه با كشورهاي عربي شركت كنند كه اين اتفاق رخ نداد و كار به جايي رسيد كه رئيس فدراسيون ژيمناستيك گفت براي روحيه دادن به ژيمناست هاي دختر آنها را همراه با تيم پسران به مسابقات برون مرزي مي فرستند تا حداقل از نزديك شاهد رقابت هاي سطح اول اين رشته باشند. اما در دووميداني شرايط كاملاً متفاوت است. حضور زنان ايراني از بازي هاي آسيايي 2002 بوسان كره جنوبي شروع شد و پريسا بهزادي با مقنعه، شلوار و كاور بلند در ماده پرتاب وزنه شركت كرد. اگرچه او مقامي به دست نياورد اما پوشش او مسوولان را راضي كرد تا با طراحي لباس اجازه شركت در مواد ديگر را هم به دختران بدهند اما بعد از ادغام انجمن هاي ورزشي بانوان در فدراسيون ها بود كه اين حركت شكل جدي تري به خود گرفت تا جايي كه در بازي هاي آسيايي 2006 دوحه سه ورزشكار دختر براي ايران دويدند. اما اوج درخشش دختران دونده ايران در مسابقات قهرماني آسيا در شهر امان رخ داد: جايي كه ليلاابراهيمي ركورددار دوهاي استقامت دختران ايران، در دوي سه هزار متر با مانع برنز گرفت تا اولين مدال دووميداني زنان ايران بعد از پيروزي انقلاب را به نامش ثبت كند. اگرچه در مورد اين عنوان گفته مي شد او بين چهار نفر سوم شده اما شرايط ويژه ابراهيمي در آن مسابقه و تلاشي كه مي كرد تا با شلوار بلندش از چاله هاي آب بگذرد، تعداد اندك شركت كنندگان را بي اهميت جلوه مي داد. به هر حال نام او به عنوان نفر سوم آسيا ثبت شد تا با گذشت بيش از 34 سال از آخرين مدال آسيايي زنان ايران كه اتفاقاً آن هم برنز بود و در ماده پرش ارتفاع به دست آمده بود، اين مدال تكرار شود.
رزمي
از ابتداي شروع بحث اعزام تيم هاي ورزشي دختران به مسابقات برون مرزي اين طور به نظر مي رسيد كه ورزش هاي رزمي از اقبال بلندتري برخوردارند و با لباس هاي پوشيده يي كه دارند مشكل دختران ايراني با يك مقنعه حل مي شود اما مساله به اين سادگي نبود و به غير از تكواندو كه از ابتدا توانستند موافقت مسوولان تكواندو آسيا و جهان را براي حضور دختران تكواندوكار با حجاب اسلامي كسب كنند، باقي رشته ها چندان خوش شانس نبودند تا جايي كه ووشو با رايزني هاي مختلف و سعي و تلاش فراوان توانست اين مانع را از پيش رو بردارد و كاراته هم همچنان ناكام مانده و مجبور است به رقابت هاي غيررسمي بين المللي دل خوش كند.
اما در اين ميان تكواندو زودتر از بقيه شروع به تجربه اندوزي كرد تا جايي كه حالابه عنوان پرافتخارترين رشته دختران ايران بعد از انقلاب شناخته مي شود. دختران تكواندوكار كه سال 81 و در مسابقات اوپن كره جنوبي اولين ميدان بين المللي خود را تجربه كردند، در شرايطي كه كسي روي مدال آوري دختران ايران حساب نمي كرد، در بازي هاي آسيايي بوسان اولين مدال شان را هم به دست آوردند. پروانه محمدتقي پور تهران كه چندي بعد به عنوان مربي ملي پوشان مشغول به كار شد، در آن مسابقات يك برنز گرفت تا نوار برنزي تكواندوكاران زن ايراني شروع شود. اگرچه آنها حتي حضور در مسابقات جهاني را هم تجربه كردند اما افتخارآفريني هايشان فعلاً به آسيا محدود شده است.
در اين بين ووشو هم خوش اقبال بوده چرا كه با تلاش هاي سال هاي گذشته آنها هم اجازه آن را دارند كه با پوشش و حجاب اسلامي در ميادين رسمي حاضر شوند.
اولين تجربه آنها سه سال پيش و در جريان مسابقات قهرماني آسيا در ميانمار به دست آمد و در طول اين مدت آنها حتي بازي هاي آسيايي دوحه را هم تجربه كردند اما اوج درخشش ووشوكاران كه اتفاقاً در سان شو موفق تر از تالو ظاهر شده اند، مسابقات جهاني چين است كه منجر به كسب چهار مدال براي دختران ايران شد. اين مسابقات كه مردادماه امسال برگزار شد، دو مدال برنز و دو نقره براي دختران ايران به همراه داشت. اما كاراته كاران هنوز شانس حضور در رقابت هاي رسمي را به دست نياورده اند. مقنعه يي كه دختران ايران به عنوان حجاب اسلامي به لباس فرم كاراته اضافه مي كنند، مورد تاييد فدراسيون بين المللي كاراته و كنفدراسيون آسيايي قرار نگرفته و فدراسيون ايران تنها به اين اميد دل بسته است كه با اجباري شدن استفاده از كلاه براي كاراته كاران، مشكل دختران ايران هم حل شود.
اولين تجربه آنها سه سال پيش و در جريان مسابقات قهرماني آسيا در ميانمار به دست آمد و در طول اين مدت آنها حتي بازي هاي آسيايي دوحه را هم تجربه كردند اما اوج درخشش ووشوكاران كه اتفاقاً در سان شو موفق تر از تالو ظاهر شده اند، مسابقات جهاني چين است كه منجر به كسب چهار مدال براي دختران ايران شد. اين مسابقات كه مردادماه امسال برگزار شد، دو مدال برنز و دو نقره براي دختران ايران به همراه داشت. اما كاراته كاران هنوز شانس حضور در رقابت هاي رسمي را به دست نياورده اند. مقنعه يي كه دختران ايران به عنوان حجاب اسلامي به لباس فرم كاراته اضافه مي كنند، مورد تاييد فدراسيون بين المللي كاراته و كنفدراسيون آسيايي قرار نگرفته و فدراسيون ايران تنها به اين اميد دل بسته است كه با اجباري شدن استفاده از كلاه براي كاراته كاران، مشكل دختران ايران هم حل شود.
جودو هم تا سال گذشته به دليل مشكل لباس شان به مسابقات داخلي ايران محدود شده بود. با وجود پوشيده بودن لباس فرم جودو، درگيري دو حريف مانع از اعزام جودوكاران دختر ايراني به مسابقات برون مرزي مي شد. سال گذشته پيش از بازي هاي آسيايي دوحه گفته شد لباس دختران ايراني مورد تاييد فدراسيون جهاني قرار گرفته اما باز هم اعزامي انجام نشد.
كيك بوكسينگ ديگر رشته رزمي مورد علاقه دختران است كه امسال اولين اعزام بين المللي اش را پشت سر گذاشت. البته اين فقط يك رقابت بين المللي بود و جزء مسابقات رسمي به شمار نمي آيد اما به هر حال دختران ايران در مسابقات بين المللي گرجستان كه تيرماه برگزار شد، قهرمان شدند اما در مقابل در كونگ فو هنوز فرصتي به دختران داده نشده است.
توپي- راكتي
در رشته هاي توپي- راكتي، تنيس روي ميز و بدمينتون شانس حضور در مسابقات برون مرزي را به دست آورده اند و اسكواش و تنيس همچنان به شركت در مسابقات كشورهاي اسلامي محدود هستند. اما بدمينتون بازان كه اولين بار سال 84 در مسابقات ست لايت هندوستان شركت كردند، اين شانس را داشتند كه حتي جزء شش رشته يي باشند كه ايران در بخش بانوان بازي هاي آسيايي دوحه شركت مي كرد. در كارنامه دختران بدمينتون باز يك قهرماني هم ديده مي شود كه مربوط به مسابقاتي در بحرين است كه سال 85 در رده سني زير 16 سال برگزار شد. تنيس روي ميز اولين بار در سال 81 به مسابقات برون مرزي اعزام شد. در آن مسابقات كه تحت عنوان رقابت هاي قهرماني خاورميانه در كشور قزاقستان برگزار شد، تيم زير 17 سال ايران در مجموع تيمي عنوان سومي را به دست آورد و يك عنوان دوم انفرادي هم كسب كرد. پينگ پونگ بازان دختر ايراني سال گذشته موفق شدند در جريان مسابقات جهاني از بين تيم هاي دسته چهارم خود را يك دسته بالاتر بكشند و نام شان هم در رنكينگ جهاني ثبت شد.
ورزش هاي آبي
در بين رشته هاي آبي اين تنها قايقراني است كه اجازه حضور در ميادين برون مرزي را دارد. شنا، شيرجه، واترپلو و نجات غريق شرايط ويژه يي دارند اما قايقراني در اين ميان استثنا است و دختران ايران با پوشش ويژه خود اولين بار در سال 84 راهي چين شدند تا در مسابقات قهرماني آسيا شركت كنند. از آن پس آنها در بازي هاي آسيايي و جهاني هم شركت كردند و بهترين عملكردشان راهيابي به مراحل پاياني و فينال مواد مختلف بوده است.
كيك بوكسينگ ديگر رشته رزمي مورد علاقه دختران است كه امسال اولين اعزام بين المللي اش را پشت سر گذاشت. البته اين فقط يك رقابت بين المللي بود و جزء مسابقات رسمي به شمار نمي آيد اما به هر حال دختران ايران در مسابقات بين المللي گرجستان كه تيرماه برگزار شد، قهرمان شدند اما در مقابل در كونگ فو هنوز فرصتي به دختران داده نشده است.
توپي- راكتي
در رشته هاي توپي- راكتي، تنيس روي ميز و بدمينتون شانس حضور در مسابقات برون مرزي را به دست آورده اند و اسكواش و تنيس همچنان به شركت در مسابقات كشورهاي اسلامي محدود هستند. اما بدمينتون بازان كه اولين بار سال 84 در مسابقات ست لايت هندوستان شركت كردند، اين شانس را داشتند كه حتي جزء شش رشته يي باشند كه ايران در بخش بانوان بازي هاي آسيايي دوحه شركت مي كرد. در كارنامه دختران بدمينتون باز يك قهرماني هم ديده مي شود كه مربوط به مسابقاتي در بحرين است كه سال 85 در رده سني زير 16 سال برگزار شد. تنيس روي ميز اولين بار در سال 81 به مسابقات برون مرزي اعزام شد. در آن مسابقات كه تحت عنوان رقابت هاي قهرماني خاورميانه در كشور قزاقستان برگزار شد، تيم زير 17 سال ايران در مجموع تيمي عنوان سومي را به دست آورد و يك عنوان دوم انفرادي هم كسب كرد. پينگ پونگ بازان دختر ايراني سال گذشته موفق شدند در جريان مسابقات جهاني از بين تيم هاي دسته چهارم خود را يك دسته بالاتر بكشند و نام شان هم در رنكينگ جهاني ثبت شد.
ورزش هاي آبي
در بين رشته هاي آبي اين تنها قايقراني است كه اجازه حضور در ميادين برون مرزي را دارد. شنا، شيرجه، واترپلو و نجات غريق شرايط ويژه يي دارند اما قايقراني در اين ميان استثنا است و دختران ايران با پوشش ويژه خود اولين بار در سال 84 راهي چين شدند تا در مسابقات قهرماني آسيا شركت كنند. از آن پس آنها در بازي هاي آسيايي و جهاني هم شركت كردند و بهترين عملكردشان راهيابي به مراحل پاياني و فينال مواد مختلف بوده است.
تبدیل پینگلیش به پارسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر